Blog: ‘Corona, een paar maanden verder’

Spotify: heerlijk even mijn Franse playlist op standje luider door de keuken. Dat kookt zo lekker. Meebewegend op de muziek groente snijden en in pannen roeren. Die repeterende bewegingen maken me rustig. Als vanzelf komt er bij het koken van alles in mijn hoofd naar boven drijven. Sinterklaasgedichten, protocollen, stukjes voor het maandelijkse zwemkrantje, oplossingen voor problemen waar ik mij soms niet eens van bewust was; plots dobberen ze mijn bewustzijn binnen. Liefst galm ik met de muziek mee. Dat gaat de laatste maanden niet. Sinds het coronavirus genadeloos heeft toegeslagen bij koren en in kerken wordt er in huis niet meer gezongen. Alleen buiten in de openlucht en op meer dan gepaste afstand.

C-woord

Corona, daar is het C-woord weer. Mijn jongste zoon heeft het in de ban gedaan. Er mag niet meer over gepraat worden. Hij heeft er echt schoon genoeg van. En gelijk heeft hij. Mijn meldingen op de telefoon heb ik uitgezet. Slechts 2x per dag lees ik nog het nieuws.

Gelukkig is het aantal besmettingen in Nederland flink gedaald. Gelukkig mogen en kunnen we wat meer. Gelukkig krijg ik weer wat tijd voor andere dingen. De afgelopen maanden stond ik figuurlijk en letterlijk op met corona en ging er weer mee naar bed. Nu kan ik ook weer wat werken in de tuin, een boek lezen, een film kijken. Heerlijk.

Samen volhouden

Bij Pro Persona zijn de klinieken langzaam gewend aan de manier van werken. De grootste angst is wat geluwd. Dat is fijn maar ook gevaarlijk. Corona is niet weg en het is lastig om steeds toch volgens de richtlijnen te werken. We hebben op afdelingen geen besmettingen gehad, dus we hebben het toch goed gedaan? Jazeker. Maar we moeten het goed blijven doen en dat is nog een hele opgave.

De poliklinieken en dagbehandelingen openen voorzichtig hun deuren. Wat ben ik daar blij om. De collega’s die hier werken lopen nu tegen de onzekerheden en angsten aan waar een paar maanden geleden de collega’s in de klinieken mee geconfronteerd werden. Ook hier moet gezocht worden naar een veilige werkwijze. Mensen moeten zich de richtlijnen eigen maken en er langzaam vertrouwen in krijgen. Dat is een hele uitdaging en het is goed te zien dat dit langzaam maar zeker van de grond komt.

Vakantie met maatregelen

Thuis durf ik nog niet echt te hopen op mijn geplande vakantie in Frankrijk. Ik moet eerst zien hoe de Fransen de zaakjes op de camping geregeld hebben. Ik heb wat noten op mijn zang: ik wil wel naar het zwembad kunnen, ik wil niet met een mondkapje voor de tent zitten, maar ik wil wel dat men deze pandemie serieus neemt. Eerdaags moet ik maar eens bellen en informeren hoe het ervoor staat. Intussen laaf ik mijn Francofiele ziel met mijn Franse playlist: Papaoutai van Stromae. Prachtig. Maar ik galm niet mee en maan mij kinderen: “Jongens denk eraan, voor het zingen de kerk uit!”

Karin Spruijt | Huisarts Pro Persona locatie Wolfheze |  Huisarts infectiecommissie en crisisteam corona | Man, 4 kinderen en 2 bonuskinderen